صفحه 83

مسئله 483- بعد از غسل، واجب است ميّت را حنوط كنند، يعنى به پيشانى و كف دست‌ها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او كافور بمالند و مستحب است به سر بينى ميّت هم كافور بمالند و بايد كافور سائيده و تازه باشد و اگر به‌واسطۀ كهنه بودن، عطر او از بين رفته باشد، كافى نيست.

مسئله 484- مستحب آن است كه اوّل، كافور را به پيشانى ميّت بمالند، و در جاهاى ديگر هم ترتيب لازم نيست.

مسئله 485- بهتر آن است كه ميّت را پيش از كفن‌كردن، حنوط نمايند، گرچه در بين كفن‌كردن و بعد از آن هم مانعى ندارد.

مسئله 486- كسى كه براى حج احرام بسته است، اگر پيش از تمام‌كردن سعى بين صفا و مروه بميرد، حنوط‌كردن او جايز نيست و نيز اگر در احرام عمره پيش از آنكه موى خود را كوتاه كند بميرد، نبايد او را حنوط كنند.

مسئله 487- زنى كه شوهر او مرده و هنوز عده‏اش تمام نشده، گرچه حرام است خود را خوشبو كند، ولى چنانچه بميرد حنوط او واجب است.

مسئله 488- مكروه است ميّت را با مشك و عنبر و عود و عطرهاى ديگر خوشبو كنند يا براى حنوط اينها را با كافور مخلوط نمايند.

مسئله 489- مستحب است قدرى تربت حضرت سيّد الشّهداء«سلام‌الله‌علیه» با كافور مخلوط كنند، ولى بايد از آن كافور به جاهايى كه بى‌احترامى مى‏شود نرسانند و نيز بايد تربت به قدرى زياد نباشد كه وقتى با كافور مخلوط شد، آن را كافور نگويند.

مسئله 490- اگر كافور به اندازۀ غسل و حنوط نباشد، بايد غسل را مقدّم دارند و اگر براى هفت عضو كفايت نكند، بايد پيشانى را مقدّم دارند.

مسئله 491- مستحب است دو چوب تر و تازه در قبر همراه ميّت بگذارند.